-
1 Σείριος
Grammatical information: m.Meaning: `Sirius, dog star' (Hes.), also appositive or attributive Σείριος ἀστήρ (Hes. Op. 417), as adj. of stars (Ibyc. a. o.) and of the sun (Archil. a. o.), `glowing, burning, desiccating'; also as adjunct of the νᾶες (Tim. Pers. 192), prob. reinterpreted as `devastating, destroying' (cf. v. Wilamowitz ad loc.).Derivatives: σειριόεις `scorching, glowing' ( ἥλιος, ἀτμός, Opp., Nonn.); σειρι-άω `to glow, to scorch' ( ὀξέα σειριάει, of Σείριος, Arat. 331), also `to get a heat stroke, σειρίασις' (medic.); σειρ-αίνω `to scorch, to parch' (Oros ap. EM), - όω ( ἀπο-), also - έω (- εόω) `to desiccate, to drain, to filtrate' (medic., pap.; cf. Lagercrantz on PHolm. 23, 21) with - ωμα, - ωσις (late); - άζω `to strike', of lightning (Ael. Dion.). To this designations for `thin, transparent (summer)garment': σειρόν, σείριον, σείρινα, σειρήν (Harp., Phot., Hes.); cf. Solmsen Wortforsch. 128. Artificial backformation σείρ, σειρός ὁ ἥλιος καὶ Σείριος (Suid.).Origin: PG [a word of Pre-Greek origin]Etymology: Not certainly explained. If prop. `sparkling, flickering' and at all IE., Σείριος can with σείω (s. v.) belong to a verb for `be excited, sparkle, gleam' in Skt. tviṣ-, to which a.o. tvíṣ- `excitement, gleam', tveṣ-á- `tempestuous, sparkling'; to this also Av. ʮwisra- `lighting'. Basis then *tu̯eis-ro- or (if σει- would stand for σῑ-; Götze KZ 51, 151 f.) *tu̯is-ro-; s., beside Bq, WP. 1, 748 w. lit., Pok. 1099. Further details w. lit. in Scherer Gestirnnamen 111ff. -- Furnée 262 compares τίριος θέρους. Κρῆτες H.; if so, the word would be Pre-Greek.Page in Frisk: 2,688Greek-English etymological dictionary (Ελληνικά-Αγγλικά ετυμολογική λεξικό) > Σείριος
-
2 σείριος
σείριος, = σειρός, heiß, brennend, von der Sommerhitze; τὸ σείριον, scil. ἱμάτιον, ein leichtes Sommerkleid, VLL. – Am häufigsten vom Hundssterne, dem Sirius, z. B. ἀστέρι Σειρίῳ Apoll. Rhod. 2, 524, Σειρίου κυνός Aesch. Ag. 967, τίς ἀστήρ – Σείριος Eurip. I. A. 7, Ὠρίων ἢ Σείριος ἔνϑα πυρὸς φλογέας ἀφίησιν ὄσσων αὐγάς Hec. 1103. – Archilochos soll die Sonne σείριος genannt haben, Ibykos alle Gestirne σείρια, wie z. B. Hesych. bezeugt: σείριος· ὁ ἥλιος. καὶ ὁ τοῠ κυνὸς ἀστήρ. – Σειρίου κυνὸς δίκην· Σοφοκλῆς (Fragm. Dindf. Oxon. 941) τὸν ἀστρῷον κύνα. ὁ δὲ Ἀρχίλοχος τὸν ἥλιον. Ἴβυκος δὲ πάντα τὰ ἄστρα. S. mehr bei Liebel Archiloch. frgm. 42 und bei Schneidewin Ibyc. frgm. 47. – Auch bei Hesiod. O. 417 hat man σείριος ἀστήρ für die Sonne genommen, wohl mit Unrecht; unzweifelhaft der Hundsstern ist gemeint O. 609 εὖτ' ἂν δ' Ὠρίων καὶ Σείριος ἐς μέσον ἔλϑῃ οὐρανόν, Ἀρκτοῠρον δ' ἐςίδῃ ῥοδοδάκτυλος Ἠώς; dagegen Sc. 153. 397 und O. 587 kann man bei σείριος vielleicht wieder an die Sonne denken. Spätere Dichter haben entschieden die Sonne σείριος genannt, s. z. B. Orph. Arg. 121 ἦμος ὅτε τρισσὴν μὲν ἐλείπετο σείριος αἴγλην ἠέλιος, δολιχὴ δ' ἐπεμαίετο πάντοϑεν ὄρφνη.
См. также в других словарях:
tu̯ei-2, extended tu̯ei-s- — tu̯ei 2, extended tu̯ei s English meaning: to excite, shake, move around; to shimmer Deutsche Übersetzung: “erregen, hin and her bewegen, schũtteln, erschũttern, also seelisch” Grammatical information: (s present; to es stem… … Proto-Indo-European etymological dictionary
SIRIUS — I. SIRIUS Thebanorum in Aegypto Regum, iuxta Eratosthenem, undecimus, dictus quasi γ῾ιὸς κόῤῤης, Silius genae; alias Α᾿βάσκαντος, cui nemo invidet: excepit Anoyphen, regnavit ann. 18. ac successorem habuit Chnubum Gneurum, vide Ioh. Marshamum Can … Hofmann J. Lexicon universale
